کد مطلب:77557 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
لما عزموا علی بیعه عثمان[2]. یعنی از كلام امیرالمومنین علیه السلام است در بیعت كردن مردم با عثمان: «لقد علمتم انی احق الناس بها من غیری و والله لاسلمن ما سلمت امور المسلمین و لم یكن فیها جور الا علی خاصه التماسا لاجر ذلك و فضله و زهدا فیما تنافستموه من زخرفه و زبرجه.» یعنی شما دانسته اید كه من سزاوار و بر حق باشم در خلافت از غیر من، به سبب تصریحاتی كه از پیغمبر صلی الله علیه و آله شنیده اید خصوصا در غدیر خم و فضایل و كمالاتی كه در من می بینید و عقل شما البته حاكم است كه غیر از عالم عادل شایسته ی امر خلافت نیست و سوگند به خدا كه تسلیم می كنم و منقادم به قضای خدا و وامی گذارم مطالبه ی حق خودم را، مادامی كه سالم باشد امور مسلمانان از جور و ظلم و فتنه و فساد ظاهری دنیوی و نبوده باشد در خلافت غیر من، جوری و ظلمی مگر بر من به تنهایی، زیرا كه غصب حق من شده و به تبعیت آن، ظلم بر مسلمانان شده كه اضلال ایشان باشد و آن تسلیم و عدم مطالبه ی من از جهت استدعا است از خدا مر اجر و ثواب را و زیادتی تقرب و درجه را در نزد خدا و از جهت زهد و پرهیزكاری در چیزی كه شما راغب و طالب آن باشید، از زیب و زینت او، یعنی ریاست و بزرگی در دنیا. و گویا اشتراط تسلیم و عدم مطالبه به عدم جور، اشعار و اخبار بوده به جور و ظلم عثمان در عاقبت و انقضای مدت خلافت او به سبب جور و ظلم او و انتقال حق بمن له الحق در آن زمان. [صفحه 379]
و من كلام له علیه السلام[1].
صفحه 379.